Almanca Atatürk'ün Hayatı
Okuma, A1, A2, Almanca, B1

Almanca Atatürk’ün Hayatı (Atatürks Leben)

Almanca Atatürk’ün Hayatı: Bu yazımızda Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Gazi Mustafa Kamal Atatürk’ün hayatının Almancasını ve Türkçe çevirisini bulacaksınız.

Almanca Atatürk’ün Hayatı

Atatürks Leben

Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938)

GRÜNDER UND ERSTER PRÄSIDENT DER REPUBLIK TÜRKEI ATATÜRK

Mustafa Kemal Atatürk wurde 1881 in einem dreistöckigen rosafarbenen Haus in der Islâhhâne-Straße im Stadtteil Kocakasım in Thessaloniki geboren. Sein Vater war Ali Rıza Efendi und seine Mutter Zübeyde Hanım. Sein Großvater väterlicherseits, Hafız Ahmet Efendi, gehörte zu den Kocacık Yörüks, die sich im XIV-XV Jahrhundert von Konya und Aydın aus in Mazedonien niederließen. Seine Mutter Zübeyde Hanım war die Tochter einer alten türkischen Familie, die in der Stadt Langaza bei Thessaloniki ansässig war. Ali Rıza Efendi, der als Milizoffizier, Beamter des Evkaf und Holzhändler arbeitete, heiratete Zübeyde Hanım 1871. Vier von Atatürks fünf Geschwistern starben in jungen Jahren; nur Makbule (Atadan) lebte bis 1956.

Als der junge Mustafa das schulpflichtige Alter erreichte, begann er seine Ausbildung in der Nachbarschaftsschule von Hafız Mehmet Efendi und wechselte dann auf Wunsch seines Vaters in die Şemsi Efendi Schule. In der Zwischenzeit starb sein Vater (1888). Nachdem er eine Zeit lang bei seinem Onkel auf dem Bauernhof Rapla gewohnt hatte, kehrte er nach Thessaloniki zurück und beendete seine Schulausbildung. Er schrieb sich an der Selânik Mülkiye Rüştiyesi ein. Kurz darauf, im Jahr 1893, trat er in die Militär-Rüştiye ein. An dieser Schule fügte sein Mathelehrer Mustafa Bey seinem Namen den Zusatz “Kemal” hinzu. In den Jahren 1896-1899 absolvierte er die Manastır-Militärschule und begann seine Ausbildung an der Militärakademie in Istanbul. Im Jahr 1902 schloss er sein Studium mit dem Rang eines Leutnants ab und setzte seine Ausbildung an der Kriegsakademie fort. Am 11. Januar 1905 schloss er die Akademie mit dem Rang eines Hauptmanns ab. Zwischen 1905 und 1907 diente er in der 5. Armee in Damaskus. Armee in Damaskus. 1907 wurde er zum Oberstleutnant (Senior Captain) befördert. Er wurde der III. Armee in Monastir zugeteilt. Am 19. April 1909 diente er als Stabschef in der Bewegungsarmee, die in Istanbul einmarschierte. Im Jahr 1910 wurde er nach Frankreich geschickt. Er nahm an den Picardie-Manövern teil. Ab 1911 arbeitete er im Generalstab in Istanbul.

Im Jahr 1911, als der Krieg mit dem italienischen Angriff auf Tripolitanien begann, nahm Mustafa Kemal mit einer Gruppe von Freunden an den Kämpfen in der Region um Tobruk und Derne teil. Am 22. Dezember 1911 siegte er in der Schlacht von Tobruk gegen die Italiener. Am 6. März 1912 wurde er zum Kommandanten von Derne ernannt.

Als im Oktober 1912 der Balkankrieg begann, zog Mustafa Kemal mit den Truppen in Gallipoli und Bolayır in den Krieg. Er erwarb sich große Verdienste bei der Rückeroberung von Dimetoka und Edirne. Im Jahr 1913 wurde er zum Generalattaché in Sofia ernannt. Im Jahr 1914 wurde er zum Oberstleutnant befördert. Seine Amtszeit als Generalattaché endete im Januar 1915. In der Zwischenzeit war der Erste Weltkrieg ausgebrochen und das Osmanische Reich war gezwungen, in den Krieg einzutreten. Mustafa Kemal wurde nach Tekirdağ versetzt, um die 19. Division aufzustellen.

Im Ersten Weltkrieg, der 1914 begann, schrieb Mustafa Kemal in Çanakkale ein Heldenepos und ließ die Entente-Staaten sagen: “Çanakkale ist unpassierbar! Am 18. März 1915, als die britische und französische Flotte beim Versuch, die Dardanellen zu überqueren, schwere Verluste erlitt, beschlossen sie, Truppen auf der Halbinsel Gallipoli anzulanden. Am 25. April 1915 stoppte die 19. Division unter dem Kommando von Mustafa Kemal die Landung der feindlichen Truppen in Arıburnu bei Conkbayırı. Nach diesem Erfolg wurde Mustafa Kemal zum Oberst befördert. Am 6. und 7. August 1915 griffen die Briten erneut in Arıburnu an. Der Befehlshaber der Anafartalar-Gruppe Mustafa Kemal errang am 9. und 10. August den Anafartalar-Sieg. Diesem Sieg folgten Kireçtepe am 17. August und II Anafartalar am 21. August. Die türkische Nation, die in den Gallipoli-Kriegen rund 253.000 Gefallene verloren hatte, konnte ihre Ehre gegenüber den alliierten Mächten verteidigen. Der Befehl Mustafa Kemals an seine Soldaten “Ich befehle euch nicht anzugreifen, ich befehle euch zu sterben” veränderte das Schicksal der Front.

Mustafa Kemal diente 1916 nach den Çanakkale-Kriegen in Edirne und Diyarbakır. Am 1. April 1916 wurde er zum Generalmajor befördert. Er kämpfte gegen die russischen Truppen und sorgte für die Rückeroberung von Muş und Bitlis. Nach kurzen Einsätzen in Damaskus und Aleppo kam er 1917 nach Istanbul. Er reiste mit seinem Vormund Vahidettin Efendi nach Deutschland und führte Inspektionen an der Front durch. Nach dieser Reise erkrankte er. Er reiste zur Behandlung nach Wien und Karisbad. Am 15. August 1918 kehrte er als Kommandeur der 7. Armee nach Aleppo zurück. Armee nach Aleppo zurück. An dieser Front führt er erfolgreiche Verteidigungskämpfe gegen die britischen Streitkräfte. Einen Tag nach der Unterzeichnung des Waffenstillstands von Mondros, am 31. Oktober 1918, wird er zum Befehlshaber der Gruppe der Blitzarmeen ernannt. Nach der Auflösung dieser Armee kam er am 13. November 1918 nach Istanbul und übernahm ein Amt im Kriegsministerium.

Nach dem Waffenstillstand von Mudros, als die alliierten Mächte begannen, die osmanischen Gebiete zu besetzen, segelte Mustafa Kemal am 19. Mai 1919 als Inspekteur der neunten Armee nach Samsun. Am 22. Juni 1919 erklärte er in einem Rundschreiben, das er in Amasya herausgab, dass “die Entschlossenheit und die Entschlossenheit der Nation die Unabhängigkeit der Nation retten werden” und berief den Kongress von Sivas ein. Vom 23. Juli bis 7. August 1919 berief er den Erzurum-Kongress und vom 4. bis 11. September 1919 den Sivas-Kongress ein, um den Weg zur Rettung des Vaterlandes zu bestimmen. Am 27. Dezember 1919 wurde er in Ankara enthusiastisch empfangen. Am 23. April 1920 wurde mit der Eröffnung der Großen Nationalversammlung der Türkei ein wichtiger Schritt zur Gründung der Türkischen Republik getan. Mustafa Kemal wurde zum Präsidenten der Versammlung und der Regierung gewählt. Die Große Nationalversammlung der Türkei verabschiedete die für den erfolgreichen Ausgang des Unabhängigkeitskrieges erforderlichen Gesetze und begann mit deren Umsetzung.

Der türkische Unabhängigkeitskrieg begann am 15. Mai 1919, als während der griechischen Invasion in Izmir die erste Kugel gegen den Feind abgefeuert wurde. Am 10. August 1920 kämpften die Kuvâ-yi Milliye genannten Miliztruppen gegen die Siegerstaaten des Ersten Weltkriegs, die das Osmanische Reich durch die Unterzeichnung des Vertrags von Sevres unter sich aufteilten. Die Große Nationalversammlung der Türkei stellte die reguläre Armee auf und beendete den Krieg siegreich, indem sie die Integration der Kuvâ-yi Milliye und der Armee sicherstellte.

Die wichtigsten Etappen des türkischen Unabhängigkeitskrieges unter Mustafa Kemal sind folgende:

Die Befreiung von Sarıkamış (20. September 1920), Kars (30. Oktober 1920) und Gjumri (7. November 1920).

Verteidigungen von Çukurova, Gazi Antep, Kahraman Maraş Şanlı Urfa (1919-1921)

I. Inonu-Sieg (6.-10. Januar 1921)

II. der Inonu-Sieg (23. März-1. April 1921)

Sakarya-Sieg (23. August-13. September 1921)

Die große Offensive, die Schlacht des Oberbefehlshabers und der große Sieg (26. August – 9. September 1922)

Nach dem Sieg von Sakarya, am 19. September 1921, verlieh die Große Nationalversammlung der Türkei Mustafa Kemal den Rang eines Feldmarschalls und den Titel eines Gazi. Der Unabhängigkeitskrieg wurde mit dem am 24. Juli 1923 unterzeichneten Vertrag von Lausanne beendet. Damit stand der Gründung eines neuen türkischen Staates auf der Grundlage der nationalen Einheit auf dem Territorium der Türkei nichts mehr im Wege, das durch den Vertrag von Sèvres zerrüttet worden war und den Türken ein Heimatland von der Größe von 5-6 Provinzen hinterlassen hatte.

Am 23. April 1920 wurde mit der Eröffnung der Großen Türkischen Nationalversammlung in Ankara die Gründung der Republik Türkei eingeläutet. Die erfolgreiche Führung des türkischen Unabhängigkeitskrieges durch das Parlament beschleunigte die Gründung des neuen türkischen Staates. Am 1. November 1922 wurden das Kalifat und das Sultanat getrennt und das Sultanat abgeschafft. Damit wurden die administrativen Verbindungen zum Osmanischen Reich gekappt. Am 13. Oktober 1923 wurde die Republik ausgerufen, und Atatürk wurde einstimmig zum ersten Präsidenten gewählt. Am 30. Oktober 1923 wurde die erste Regierung der Republik von İsmet İnönü eingesetzt. Die Türkische Republik begann ihren Aufstieg auf der Grundlage von “Die Souveränität gehört bedingungslos der Nation” und “Frieden im eigenen Land, Frieden in der Welt”.

Atatürk führte eine Reihe von Revolutionen durch, um die Türkei “auf das Niveau der modernen Zivilisation zu heben”. Wir können diese Revolutionen in fünf Kategorien einteilen:

  1. Politische Revolutionen:
  1. Abschaffung des Sultanats (1. November 1922)
  2. Ausrufung der Republik (29. Oktober 1923)
  3. Abschaffung des Kalifats (3. März 1924)

2. Soziale Revolutionen:

  1. Gleichberechtigung der Frauen mit den Männern (1926-1934)
  2. Hut- und Kleiderrevolution (25. November 1925)
  3. Schließung der Derwisch-Hütten und -Gräber (30. November 1925)
  4. Gesetz über Nachnamen (21. Juni 1934)
  5. Abschaffung von Beinamen und Titeln (26. November 1934)
  6. Einführung von internationalen Uhren, Kalendern und Längenmaßen (1925-1931)

3. Juristische Revolution:

  1. Abschaffung des Mezels (1924-1937)
  2. Übergang zu einer weltlichen Rechtsordnung durch Erlass des türkischen Zivilgesetzbuchs und anderer Gesetze (1924-1937)

4. revolutionen in Bildung und Kultur:

  1. Vereinheitlichung des Bildungswesens (3. März 1924)
  2. Einführung der neuen türkischen Buchstaben (1. November 1928)
  3. Einrichtung von Instituten für türkische Sprache und Geschichte (1931-1932)
  4. Regulierung des Hochschulwesens (31. Mai 1933)
  5. Neuerungen im Bereich der schönen Künste

5) Revolutionen auf dem Gebiet der Wirtschaft:

  1. Abschaffung des Aschar
  2. Ermutigung der Landwirte
  3. Einrichtung von Musterbetrieben
  4. Gründung von Industrieorganisationen durch Erlass des Gesetzes zur Förderung der Industrie
  5. Umsetzung des ersten und zweiten Entwicklungsplans (1933-1937), Ausstattung des Landes mit neuen Straßen

Gemäß dem Familiennamengesetz wurde Mustafa Kemal am 24. November 1934 von der Großen Nationalversammlung der Türkei der Familienname “Atatürk” verliehen.

Atatürk wurde am 24. April 1920 und am 13. August 1923 zum Präsidenten der Großen Nationalversammlung der Türkei gewählt. Diese Präsidentschaft war auf der Ebene des Staatspräsidiums angesiedelt. Am 29. Oktober 1923 wurde die Republik ausgerufen, und Atatürk wurde zum ersten Präsidenten gewählt. Gemäß der Verfassung wurden alle vier Jahre Präsidentschaftswahlen abgehalten. In den Jahren 1927, 1931 und 1935 wählte die Große Türkische Nationalversammlung Atatürk erneut zum Präsidenten.

Atatürk reiste häufig durch das Land und kontrollierte die staatlichen Aktivitäten vor Ort. Er erteilte den Verantwortlichen Anweisungen über die Missstände. Er empfing ausländische Staatsoberhäupter, Ministerpräsidenten, Minister und Kommandeure, die die Türkei in seiner Eigenschaft als Präsident besuchten.

Vom 15. bis 20. Oktober 1927 hielt er seine große Rede, in der er den Unabhängigkeitskrieg und die Gründung der Republik beschrieb, und am 29. Oktober 1933 hielt er seine Rede zum 10-jährigen Bestehen.

In seinem Privatleben lebte Atatürk in Einfachheit. Am 29. Januar 1923 heiratete er Latife Hanım. Sie unternahmen gemeinsam viele Auslandsreisen. Diese Ehe dauerte bis zum 5. August 1925. Atatürk, der Kinder sehr liebte, adoptierte Afet (İnan), Sabiha (Gökçen), Fikriye, Ülkü, Nebile, Rukiye, Zehra und einen Schafhirten namens Mustafa. Er nahm Kinder namens Abdurrahim und İhsan in seine Obhut. Er bereitete seinen Überlebenden eine gute Zukunft.

Im Jahr 1937 schenkte er seine Bauernhöfe dem Fiskus und einen Teil seines unbeweglichen Vermögens den Gemeinden Ankara und Bursa. Einen Teil seines Erbes widmete er seiner Schwester, seinen Pflegekindern und den Instituten für türkische Sprache und Geschichte. Er liebte es, Bücher zu lesen, Musik zu hören, zu tanzen, zu reiten und zu schwimmen. Er interessierte sich sehr für Zeybek-Tänze, Ringen und rumelische Volkslieder. Er spielte gerne Backgammon und Billard. Er schätzte sein Pferd namens Sakarya und seinen Hund Fox sehr. Er hatte eine umfangreiche Bibliothek aufgebaut. Zu seinen Abendessen lud er Staatsmänner, Wissenschaftler und Künstler ein, um über die Probleme des Landes zu diskutieren. Er achtete darauf, sich sauber und ordentlich zu kleiden. Er liebte die Natur sehr. Er reiste oft zur Atatürk-Forstfarm und nahm selbst an den Arbeiten teil.

Er beherrschte Französisch und Deutsch. Am 10. November 1938 um 9.05 Uhr starb er im Dolmabahçe-Palast in Istanbul, da er sich von seiner Leberzirrhose nicht mehr erholen konnte. Sein Leichnam wurde am 21. November 1938 mit einer Zeremonie im Ethnographischen Museum von Ankara, seiner vorläufigen Ruhestätte, beigesetzt. Nach dem Bau von Anıtkabir wurde sein Leichnam am 10. November 1953 mit einer großartigen Zeremonie in seiner ewigen Ruhestätte beigesetzt.

Almanca Atatürk'ün Hayatı (Atatürks Leben)

Almanca Atatürk’ün Hayatı (Atatürks Leben) Türkçe Çevirisi

Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938)

TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NİN KURUCUSU VE İLK CUMHURBAŞKANI ATATÜRK

Mustafa Kemal Atatürk 1881 yılında Selânik’te Kocakasım Mahallesi, Islâhhâne Caddesi’ndeki üç katlı pembe evde doğdu. Babası Ali Rıza Efendi, annesi Zübeyde Hanım’dır. Baba tarafından dedesi Hafız Ahmet Efendi XIV-XV. yüzyıllarda Konya ve Aydın’dan Makedonya’ya yerleştirilmiş Kocacık Yörüklerindendir. Annesi Zübeyde Hanım ise  Selânik yakınlarındaki Langaza kasabasına yerleşmiş eski bir Türk ailesinin kızıdır. Milis subaylığı, evkaf katipliği ve kereste ticareti yapan Ali Rıza Efendi, 1871 yılında Zübeyde Hanım’la evlendi. Atatürk’ün beş kardeşinden dördü küçük yaşlarda öldü, sadece Makbule (Atadan) 1956 yılına değin yaşadı.

Küçük Mustafa öğrenim çağına gelince Hafız Mehmet Efendi’nin mahalle mektebinde öğrenime başladı, sonra babasının isteğiyle Şemsi Efendi Mektebi’ne geçti. Bu sırada babasını kaybetti (1888). Bir süre Rapla Çiftliği’nde dayısının yanında kaldıktan sonra Selânik’e dönüp okulunu bitirdi. Selânik Mülkiye Rüştiyesi’ne kaydoldu. Kısa bir süre sonra 1893 yılında Askeri Rüştiye’ye girdi. Bu okulda Matematik öğretmeni Mustafa Bey adına “Kemal” i ilave etti. 1896-1899 yıllarında Manastır Askeri İdâdi’sini bitirip, İstanbul’da Harp Okulunda öğrenime başladı. 1902 yılında teğmen rütbesiyle mezun oldu., Harp Akademisi’ne devam etti. 11 Ocak 1905’te yüzbaşı rütbesiyle Akademi’yi tamamladı. 1905-1907 yılları arasında Şam’da 5. Ordu emrinde görev yaptı. 1907’de Kolağası (Kıdemli Yüzbaşı) oldu. Manastır’a III. Ordu’ya atandı. 19 Nisan 1909’da İstanbul’a giren Hareket Ordusu’nda Kurmay Başkanı olarak görev aldı. 1910 yılında Fransa’ya gönderildi. Picardie Manevraları’na katıldı. 1911 yılında İstanbul’da Genel Kurmay Başkanlığı emrinde çalışmaya başladı.

1911 yılında İtalyanların Trablusgarp’a hücumu ile başlayan savaşta, Mustafa Kemal bir grup arkadaşıyla birlikte Tobruk ve Derne bölgesinde görev aldı. 22 Aralık 1911’de İtalyanlara karşı Tobruk Savaşını kazandı. 6 Mart 1912’de Derne Komutanlığına getirildi.

Ekim 1912’de Balkan Savaşı başlayınca Mustafa Kemal Gelibolu ve Bolayır’daki birliklerle savaşa katıldı. Dimetoka ve Edirne’nin geri alınışında büyük hizmetleri görüldü. 1913 yılında Sofya Ateşemiliterliğine atandı. Bu görevde iken 1914 yılında yarbaylığa yükseldi. Ateşemiliterlik görevi Ocak 1915’te sona erdi. Bu sırada I. Dünya Savaşı başlamış, Osmanlı İmparatorluğu savaşa girmek zorunda kalmıştı. Mustafa Kemal 19. Tümeni kurmak üzere Tekirdağ’da görevlendirildi.

1914 yılında başlayan I. Dünya Savaşı’nda, Mustafa Kemal Çanakkale’de bir kahramanlık destanı yazıp İtilaf Devletlerine “Çanakkale geçilmez! ” dedirtti. 18 Mart 1915’te Çanakkale Boğazını geçmeye kalkan İngiliz ve Fransız donanması ağır kayıplar verince Gelibolu Yarımadası’na asker çıkarmaya karar verdiler. 25 Nisan 1915’te Arıburnu’na çıkan düşman kuvvetlerini, Mustafa Kemal’in komuta ettiği 19. Tümen Conkbayırı’nda durdurdu. Mustafa Kemal, bu başarı üzerine albaylığa yükseldi. İngilizler 6-7 Ağustos 1915’te Arıburnu’nda tekrar taarruza geçti. Anafartalar Grubu Komutanı Mustafa Kemal 9-10 Ağustos’ta Anafartalar Zaferini kazandı. Bu zaferi 17 Ağustos’ta Kireçtepe, 21 Ağustos’ta II. Anafartalar zaferleri takip etti. Çanakkale Savaşlarında yaklaşık 253.000 şehit veren Türk ulusu onurunu İtilaf Devletlerine karşı korumasını bilmiştir. Mustafa Kemal’in askerlerine “Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum!” emri cephenin kaderini değiştirmiştir.

Mustafa Kemal Çanakkale Savaşları’dan sonra 1916’da Edirne ve Diyarbakır’da görev aldı. 1 Nisan 1916’da tümgeneralliğe yükseldi. Rus kuvvetleriyle savaşarak Muş ve Bitlis’in geri alınmasını sağladı. Şam ve Halep’teki kısa süreli görevlerinden sonra 1917’de İstanbul’a geldi. Velihat Vahidettin Efendi’yle Almanya’ya giderek cephede incelemelerde bulundu. Bu seyehatten sonra hastalandı. Viyana ve Karisbad’a giderek tedavi oldu. 15 Ağustos 1918’de Halep’e 7. Ordu Komutanı olarak döndü. Bu cephede İngiliz kuvvetlerine karşı başarılı savunma savaşları yaptı. Mondros Mütarekesi’nin imzalanmasından bir gün sonra, 31 Ekim 1918’de Yıldırım Orduları Grubu Komutanlığına getirildi. Bu ordunun kaldırılması üzerine 13 Kasım 1918’de İstanbul’a gelip Harbiye Nezâreti’nde (Bakanlığında) göreve başladı.

Mondros Mütarekesi’nden sonra İtilaf Devletleri’nin Osmanlı topraklarını işgale başlamaları üzerine; Mustafa Kemal 9. Ordu Müfettişi olarak 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıktı. 22 Haziran 1919’da Amasya’da yayımladığı genelgeyle “Milletin istiklâlini yine milletin azim ve kararının kurtaracağını ” ilan edip Sivas Kongresi’ni toplantıya çağırdı. 23 Temmuz – 7 Ağustos 1919 tarihleri arasında Erzurum, 4 – 11 Eylül 1919 tarihleri arasında da Sivas Kongresi’ni toplayarak vatanın kurtuluşu için izlenecek yolun belirlenmesini sağladı. 27 Aralık 1919’da Ankara’da heyecanla karşılandı. 23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılmasıyla Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulması yolunda önemli bir adım atılmış oldu. Meclis ve Hükümet Başkanlığına Mustafa Kemal seçildi Türkiye Büyük Millet Meclisi, Kurtuluş Savaşı’nın başarıyla sonuçlanması için gerekli yasaları kabul edip uygulamaya başladı.

Türk Kurtuluş Savaşı 15 Mayıs 1919’da Yunanlıların İzmir’I işgali sırasında düşmana ilk kurşunun atılmasıyla başladı. 10 Ağustos 1920 tarihinde Sevr Antlaşması’nı imzalayarak aralarında Osmanlı İmparatorluğu’nu paylaşan I. Dünya Savaşı’nın galip devletlerine karşı önce Kuvâ-yi Milliye adı verilen milis kuvvetleriyle savaşıldı. Türkiye Büyük Millet Meclisi düzenli orduyu kurdu, Kuvâ-yi Milliye – ordu bütünleşmesini sağlayarak savaşı zaferle sonuçlandırdı.

Mustafa Kemal yönetimindeki Türk Kurtuluş Savaşının önemli aşamaları şunlardır:

Sarıkamış (20 Eylül 1920), Kars (30 Ekim 1920) ve Gümrü’nün (7 Kasım 1920) kurtarılışı.

Çukurova, Gazi Antep, Kahraman Maraş Şanlı Urfa savunmaları (1919- 1921)

I. İnönü Zaferi (6 -10 Ocak 1921)

II. İnönü Zaferi (23 Mart-1 Nisan 1921)

Sakarya Zaferi (23 Ağustos-13 Eylül 1921)

Büyük Taarruz, Başkomutan Meydan Muhaberesi ve Büyük Zafer (26 Ağustos 9 Eylül 1922)

Sakarya Zaferinden sonra 19 Eylül 1921’de Türkiye Büyük Millet Meclisi Mustafa Kemal’e Mareşal rütbesi ve Gazi unvanını verdi. Kurtuluş Savaşı, 24 Temmuz 1923’te imzalanan Lozan Antlaşması’yla sonuçlandı. Böylece Sevr Antlaşması’yla paramparça edilen, Türklere 5-6 il büyüklüğünde vatan bırakılan Türkiye toprakları üzerinde ulusal birliğe dayalı yeni Türk devletinin kurulması için hiçbir engel kalmadı.

23 Nisan 1920’de Ankara’da TBMM’nin açılmasıyla Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu müjdelenmiştir. Meclisin Türk Kurtuluş Savaşı’nı başarıyla yönetmesi, yeni Türk devletinin kuruluşunu hızlandırdı. 1 Kasım 1922’de hilâfet ve saltanat birbirinden ayrıldı, saltanat kaldırıldı. Böylece Osmanlı İmparatorluğu’yla yönetim bağları koparıldı. 13 Ekim 1923’te Cumhuriyet idaresi kabul edildi, Atatürk oybirliğiyle ilk cumhurbaşkanı seçildi. 30 Ekim 1923 günü İsmet İnönü tarafından Cumhuriyet’in ilk hükümeti kuruldu. Türkiye Cumhuriyeti, “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” ve “Yurtta barış cihanda barış” temelleri üzerinde yükselmeye başladı.

Atatürk Türkiye’yi “Çağdaş uygarlık düzeyine çıkarmak” amacıyla bir dizi devrim yaptı. Bu devrimleri beş başlık altında toplayabiliriz:

1. Siyasal Devrimler:
· Saltanatın Kaldırılması (1 Kasım 1922)
· Cumhuriyetin İlanı (29 Ekim 1923)
· Halifeliğin Kaldırılması (3 Mart 1924)

2. Toplumsal Devrimler:
· Kadınlara erkeklerle eşit haklar verilmesi (1926-1934)
· Şapka ve kıyafet devrimi (25 Kasım 1925)
· Tekke zâviye ve türbelerin kapatılması (30 Kasım 1925)
· Soyadı kanunu ( 21 Haziran 1934)
· Lâkap ve unvanların kaldırılması (26 Kasım 1934)
· Uluslararası saat, takvim ve uzunluk ölçülerin kabulü (1925-1931)

3. Hukuk Devrimi:
· Mecellenin kaldırılması (1924-1937)
· Türk Medeni Kanunu ve diğer kanunların çıkarılarak laik hukuk düzenine geçilmesi (1924-1937)

4. Eğitim ve Kültür Alanındaki Devrimler:
· Öğretimin birleştirilmesi (3 Mart 1924)
· Yeni Türk harflerinin kabulü (1 Kasım 1928)
· Türk Dil ve Tarih Kurumlarının kurulması (1931-1932)
· Üniversite öğreniminin düzenlenmesi (31 Mayıs 1933)
· Güzel sanatlarda yenilikler

5. Ekonomi Alanında Devrimler:
· Aşârın kaldırılması
· Çiftçinin özendirilmesi
· Örnek çiftliklerin kurulması
· Sanayiyi Teşvik Kanunu’nun çıkarılarak sanayi kuruluşlarının kurulması
· I. ve II. Kalkınma Planları’nın (1933-1937) uygulamaya konulması, yurdun yeni yollarla donatılması

Soyadı Kanunu gereğince, 24 Kasım 1934’de TBMM’nce Mustafa Kemal’e “Atatürk” soyadı verildi.

Atatürk, 24 Nisan 1920 ve 13 Ağustos 1923 tarihlerinde TBMM Başkanlığına seçildi. Bu başkanlık görevi, Devlet-Hükümet Başkanlığı düzeyindeydi. 29 Ekim 1923 yılında Cumhuriyet ilan edildi ve Atatürk ilk cumhurbaşkanı seçildi. Anayasa gereğince dört yılda bir cumhurbaşkanlığı seçimleri yenilendi. 1927,1931, 1935 yıllarında TBMM Atatürk’ü yeniden cumhurbaşkanlığına seçti.

Atatürk sık sık yurt gezilerine çıkarak devlet çalışmalarını yerinde denetledi. İlgililere aksayan yönlerle ilgili emirler verdi. Cumhurbaşkanı sıfatıyla Türkiye’yi ziyaret eden yabancı ülke devlet başkanlarını, başbakanlarını, bakanlarını komutanlarını ağırladı.

15-20 Ekim 1927 tarihinde Kurtuluş Savaşı’nı ve Cumhuriyet’in kuruluşunu anlatan büyük nutkunu, 29 Ekim 1933 tarihinde de 10. Yıl Nutku’nu okudu.

Atatürk özel yaşamında sadelik içinde yaşadı. 29 Ocak 1923’de Latife Hanımla evlendi. Birçok yurt gezisine birlikte çıktılar. Bu evlilik 5 Ağustos 1925 tarihine dek sürdü. Çocukları çok seven Atatürk Afet (İnan), Sabiha (Gökçen), Fikriye, Ülkü, Nebile, Rukiye, Zehra adlı kızları ve Mustafa adlı çobanı manevi evlat edindi. Abdurrahim ve İhsan adlı çocukları himayesine aldı. Yaşayanlarına iyi bir gelecek hazırladı.

1937 yılında çiftliklerini hazineye, bir kısım taşınmazlarını da Ankara ve Bursa Belediyelerine bağışladı. Mirasından kızkardeşine, manevi evlatlarına, Türk Dil ve Tarih Kurumlarına pay ayırdı. Kitap okumayı, müzik dinlemeyi, dans etmeyi, ata binmeyi ve yüzmeyi çok severdi. Zeybek oyunlarına, güreşe, Rumeli türkülerine aşırı ilgisi vardı. Tavla ve bilardo oynamaktan büyük keyif alırdı. Sakarya adlı atıyla, köpeği Fox’a çok değer verirdi. Zengin bir kitaplık oluşturmuştu. Akşam yemeklerine devlet ve bilim adamlarını, sanatçıları davet eder, ülkenin sorunlarını tartışırdı. Temiz ve düzenli giyinmeye özen gösterirdi. Doğayı çok severdi. Sık sık Atatürk Orman Çiftliği’ne gider, çalışmalara bizzat katılırdı.

Fransızca ve Almanca biliyordu. 10 Kasım 1938 saat 9.05’te yakalandığı siroz hastalığından kurtulamayarak İstanbul’da Dolmabahçe Sarayı’nda hayata gözlerini yumdu. Cenazesi 21 Kasım 1938 günü törenle geçici istirahatgâhı olan Ankara Etnografya Müzesi’nde toprağa verildi. Anıtkabir yapıldıktan sonra nâşı görkemli bir törenle 10 Kasım 1953 günü ebedi istirahatgâhına gömüldü.

İlginizi Çekebilir

1. Almanca Et Ürünleri

2.Almanca Çocuklar İçin Aktiviteler

3.Almanca Hava Durumu – Das Wetter

Kaynak

www.almancaportali.com

ktb.gov.tr

www.google.com

5/5 - (10 votes)
Yazar: Almanca Portalı

Yorum yapın